فاطمه حاجی حسینی (روانشناس بالینی)

کیانا

سلام و وقت بخیرخدمت شما من ۳۸سالمه ویک دختر هم دارم. لیسانس دارم، قبلا توی مدرسه تدریس می‌کردم اما الان به خاطر کرونا مدتیه کار نمی‌کنم و خونه هستم. ذهنم همیشه درگیر افکارمنفی ومزاحمه.به شدت درگیراسترس واضطراب درمورداتفاقات اطرافم هستم. یکی ازترسهام اینه که مثل پدرم سرطان بگیرم ودخترم تنهابمونه که تقریبا این بزرگترین ترس زندگیمه.دیگه روی هیچ چیزی دیدمثبت ندارم. اتفاقات خوب حداکثر چندساعت منو شاد نگه میدارن. اگه قرارباشه چندماهه دیگه کاری کنم یاباکسی ملاقات کنم ازالان نگرانم که نتیجه چی میشه. تمرکزم فقط روی جنبه منفیه مسائله. این اتفاقات باعث شده اعتمادبه نفسم نابودبشه. خیلی زودرنج وعصبی شدم. دیگه یادم رفته شادبودن ومثبت بودن چه جوریه. توی خانواده سابقه افسردگی داریم.البته خودم نمیدونم من دچار اضطراب هستم یاافسردگی؟؟ توی تستهای آنلاین شرکت کردم که نمره افسردگی واضطرابم بالابود.مدتیه که دارم افکارم رومینوسم که خیلی داره بهم کمک میکنه اما تأثیرش موقتیه. دیگه نمی‌دونم چه کار باید بکنم؟ میشه راهنماییم کنید. بابت طولانی شدن سوالم هم عذر می‌خوام.

نادیا

مشاوره کودک هم دارین؟