مرکز روانشناسی و مشاوره نگاه نو

فهیمه

سلام وقتتون به خیر من به تازگی با پسرعموم نامزد کردم. با اینکه ما فامیل بودیم ولی خب هیچ وقت شناختی به قصد ازدواج نسبت به هم نداشتیم. برای همین من ترجیح میدم بریم پیش مشاور تا بتونیم راحت‌تر همدیگه رو بشناسیم و از همین اول اصولی اقدام کنیم. اما ایشون همش میگه ما فامیلیم دیگه همو می‌شناسیم و مشاوره نیاز نیست. چطور می‌تونم راضیش کنم؟

پارسا

سلام من به مدت یک سال با خانمی دوست بودم. ایشون تحصیل کرده هستن و شغل پاره وقت دارن. از نظر اخلاقی خوب و مهربون و چهره‌ی معمولی. ما با هم خوب بودیم و سه ماه پیش قرار خواستگاری و ... گذاشتیم. تو این مدت خانواده‌ی من با اینکه اومدن خواستگاری و به ظاهر موافقت خودشون رو اعلام کردن ولی مدام به من میگفتن که این دختر خیلی معمولیه، به درد تو نمی‌خوره و ... من اوایل نسبت به حرفاشون واکنش نشون می‌دادم و نمی‌زاشتم چنین حرفایی بزنن اما الان هرچی به زمان عقد نزدیک‌تر میشیم تردیدم بیشتر میشه. نمی‌دونم چرا منی که خودم با حرفای خانواده‌ام مخالف بودم حالا حرفاشون میاد توی ذهنم و منو دچار تردید می‌کنه. نمی خوام با چنین تردیدی زندگی رو شروع کنم. چه کار می‌تونم بکنم؟ نه دلم میخواد راجع به این موضوع با خانواده‌ام صحبت کنم نه شرایط طوریه که بتونم زمان عقد رو عقب تر بندازم.

مطهره

سلام من ۲۰ سالمه و نزدیک ۸ ماه هست که نامزد کردم. نامزدم ۲۳ سالشه ما قبل اینکه نامزد کنیم باهم دوست بودیم خیلی باهم خوب بودیم ولی الان چند وقته که سر هر چیز کوچیکی باهم بحث میکنیم و من خیلی زود ناراحت میشم دلم میخواد بهم بزنم ولی تا میبینم جدی داره میشه گریه میکنم شدید حالم بد میشه اونم همینه سریع عصبی میشه و زود پشیمون. نمیخوام این رابطه تموم بشه ولی خیلی شکاک شدم دوست دارم همش پیش خودم باشه با دوستاش نباشه با کسی نره بیرون همه توجهش به من باشه بیشتر بحثام سر اینه که اون میخواد هرشب با دوستاش بره بیرون بهش که میگم نرو دعوامون میشه. میگه تو اعتماد نداری. من به شدت احساس میکنم وابسته شدم وقتی ۱ روز نمیبینمش یا باهام سرد حرف میزنه بهم میریزم با کل خانواده دعوا میکنم، میرم تو اتاق دلم میخواد تنها باشم. باید چیکار کنم؟ خواهش میکنم کمکم کنین احساس میکنم دارم دیوونه میشم.

مژگان

سلام دکتر من یک زن ۲۵ساله هستم. من بشدت احساساتی هستم و بزرگترین مشکلم این هستش که نمیتونم حرف دلم روبه زبون بیارم، حتی برای شوهرم وقتی شروع به حرف زدن میکنم گریه ام میگیره ونمیتونم حرف بزنم و شوهرم از این بابت عصبانی وناراحت میشود. درواقع خودم هم خسته شدم چون همه ناراحتی هامو میریزم توخودم ونمیتونم باکسی دردودل کنم. امکان رفتن حضوری به روانشناس روهم ندارم لطفا کمکم کنید.

نغمه

سلام لطفا راهنماییم کنید. من 26 سالمه در سن15 سالگی ازدواج کردم اوایل زندگی با مادر شوهرم زندگی میکردیم که کلا همیشه با کاراش با حرفاش خیلی ناراحت و عصبانی میشدم؛ ادم بد دهنی بود و اصن واسش مهم نبود کسی از بحث و ناراحتی ما چیزی بفهمه.من خیلی رو اعصابم تاثیر منفی گذاشته بود در حدی که یک بار به همسرم گفتم که جدا بشیم. اون شده بود چند ماه از ما جدا باشه واسه همین اوایل باور نمیکرد مادرش اینجوری باشه تا اینکه مادرش جلوی خودش فحشایی داد بهمون. بعد ما از اون خونه رفتیم . من خیلی باهاش حرف میزدم و انگار که دارم به یک بچه میفهمونم تو زندگیش چطور باید مرد باشه. خیلی واسم سخته دوس ندارم من بهش یاد بدم که شخصیتشو کامل کنه. دوس دارم خودش کارای مردونشو رفتارشو بدونه. با اینکه دوسم داره ولی ما هنوزم مشکلات زیادی در مورد درک کردن همدیگه داریم. ما یک بچه 7 ساله هم داریم شوهرم 4 سال از خودم بزرگتره.تو زندگی خیلی کمکش کردم خیلی در کش کردم .ولی تا دعوامون میشه یا کم میاره میگه نمیخوام خوبی کنی حالا هم نمیدونم چیکار باید بکنم خیلی از نظر فکری منفی شدم.